De laatste dagen gaat alles op autopiloot.
Ik slaap niet veel, ben niet veel thuis.
Er zijn te veel dingen in mijn hoofd om aandacht aan het schreeuwen.
Vanavond neem ik afscheid van twee mentorjongeren.
De een gaat naar de grote stad om te leven.
De ander gaat uitzoeken hoe dat moet...leven.
Ik ben bang dat ik niet genoeg antwoorden wist op al zijn vragen.
Maar voor beiden geldt dat ik hen alle goeds gun.
En dat ze ooit, de volgende reunie ofzo, terecht zijn gekomen waar ze naar toe hadden willen gaan.
Of in ieder geval een stuk op weg zijn.
Dat hoop ik voor mezelf tegen die tijd dan ook.
No comments:
Post a Comment