Tijd.

Alle tijd van de wereld vandaag.
Ik was bezig om foto's uit te zoeken.
Een klus die ik al twee jaar voor me uit aan het schuiven was.
Uit de oude albums, in een nieuwe ordner.
Blanco, zonder commentaar, met alleen jaartallen.
Drie weken oud, zeven maanden oud, lagere school, studietijd...
En net toen ik een beetje moe werd van zowat een heel leven tot nu toe aan foto's, kreeg ik een mailtje van mijn vader.
Met foto's.
Dertig hele oude foto's.
Kennelijk was hij ook bezig met een soortgelijke klus.
Maar dan anders.
De gezichten zijn zo herkenbaar.
Ze lijken op dat van mij zelf, op mijn kinderen.
Sterke genen.
Mijn opa en oma, verliefd in een weiland.
Een paar jaar later mijn pa's broertjes in dat zelfde weiland in de lente.
Mijn overgrootmoeder.
De eerste lading is vandaag mijn email in gedenderd.