*@!**

Ik sta drie dagen in de week in de rij om aan te sluiten bij alle anderen die de stad in willen.
Ik was de tweede auto, voor de kruising die voor de oprit ligt, naar de brug.
De auto achter mij was een taxi, en die wilde natuurlijk heel erg graag die busbaan op, maar hij moest wachten totdat wij overgestoken waren...
De auto voor mij wilde de kruising niet blokkeren en wachtte tot iedereen uitgeritst was.
Of totdat er uberhaupt beweging kwam in de rij auto's, want in feite stond het allemaal muurvast.
De auto voor mij kon echter op een gegeven moment een plaatsje doorschuiven en ik schoof dus ook een eindje op.
En ik stopte, want een kruising en zie de vorige drie zinnen etc...
Openbaar vervoer op weg naar de busbaan, de express-route naar het centrum, reed voor mij langs.
Dat was het moment waarop er iets knapte bij de taxichauffeur achter mij.
Want hij kon de busbaan zien, nee ruiken, en hij wilde er zo graag op dat hij het bijna wel kon proeven, maar hij kon er nog steeds niet op.
Want dat "stomme wijf" voor hem besloot om een vrachtwagen, die er al stond voordat ze aan kwam rijden, voor te laten gaan toen er eindelijk een keer een beetje beweging in kwam.
De taxichaufeur maakte daarop de kapitale blunder om te gaan gesticuleren, schreeuwen en claxoneren.

(klik op "agressief")
En ook al zaten er twee autoruiten tussen ons in, ik zag als een volleerd liplezer hoe hij iets brulde over vrouwen/mij aan het stuur.
Waarop er bij mij ook iets ging schuiven.
Ik ben normaal geen ochtendmens, en dus ook niet bewust adrem.
Maar toch draaide ik rustig mijn contactsleutel om, deed mijn riem af, opende het portier, liep naar de taxi en gebaarde dat hij het raam naar beneden moest draaien.
Heel even zag ik het.
De pure angst in zijn ogen.
Maar aanval is de beste verdediging en al scheldend draaide hij warempel het raam open.
Ik vroeg hem nu eens te herhalen wat hij even daarvoor tegen mij zei, omdat ik het niet zo goed verstaan had.
Over zijn woorden vallend bleef de man bulderen dat ik *@!** gewoon moest doorrijden, want hij moest er langs...
De klant die naast hem zat had last van ernstige plaatsvervangende schaamte en keek nadrukkelijk uit het raam.
Ik besloot de schuimbekkende chauffeur na gemeen getimede twee minuten (= vier auto's over de kruising en een andere taxi op de busbaan) verder te negeren, zwaaide naar de andere claxonerende auto's dat ik het begrepen had en liep rustig naar mijn auto terug.
Ik nam plaats, en hoorde de taxi met piepende banden achter mij vertrekken toen ik optrok.
En toen moest de dag nog beginnen.