Oefenen

Lang geleden, bij mijn toenmalige vriendje thuis, was elke dinsdagmiddag het vaste tijdstip waarop zijn broertje muziekles had.
De leraar kwam aan huis, om bij-les te geven, speciale service van de plaatselijke harmonie...
Het broertje speelde hoorn.
Hij moest eerst inspelen door de toonladders te oefenen, en daarna volgden drie intensieve kwartieren van ingewikkelde reeksen noten, die met een engelengeduld door beiden werden doorgeploegd.
Wij, de moeder des huizes en ik (het toenmalige vriendje was naar basketbal-training), trokken ons meestal terug in de keuken om te kaarten of te lezen.
Samen met ons gingen ook haar twee teckels mee de keuken in.
Terwijl er in de woonkamer voorbereidingen werden getroffen om de les te beginnen, zaten ze braaf voor de woonkamer-deur te zitten.
Totdat het hoorngeblaas begon.
Steevast bij de vierde noot begonnen de honden mee te huilen.
Als er een stilte viel stopten ze netjes, tot de volgende vierde noot voorbij kwam.
Drie kwartier lang kwam er uit het (gelukkig vrijstaande) huis een oorverdovend lawaai.
Waarom ik, voor het eerst sinds twintig jaar, hier aan moest denken vandaag?
Mijn dochter van acht wil dolgraag op doedelzakles...