Goedenavond!

"Met 'te-snel-om te-onthouden' van 'bedrijf-waar-ik-nog-nooit-van-gehoord-had', eh, spreek ik met mevrouw Dinges (achternaam van partner)?"
"Nee."
"Oh, mag ik die dan spreken?"
"Nee, er woont hier geen mevrouw Dinges(want ik heet anders en hij vroeg niet naar een meneer , maar naar een mevrouw)..."
"Huh, maar...bent u dan verhuisd?"
"Eh, nee, ik woon gewoon hier..."
"Oh, ok, dan hang ik nu op. Daaag!..."

Hier moest ik me echt heel erg beheersen.
Om niet meteen maar pas na het ophangen in luid gelach uit te barsten.
De persoon waar je naar vraagt is hier niet en dan vraag je of ik verhuisd ben?
Waarom vraag je niet of mevrouw Dinges misschien verhuisd is?
En waarom trek je zelf niet de conclusie dat de partner van meneer Dinges wel eens een andere achternaam zou kunnen hebben omdat ze niet gehuwd zijn bijvoorbeeld.
En dat je sowieso al meneer en niet mevrouw moest hebben.
Dit is net zoiets als naar je eigen huis opbellen om te kijken of je niet thuis bent.
Of om een willekeurig huis te bellen, te vragen naar iemand die daar helemaal niet woont en er vervolgens een beetje nijdig over te zijn dat die persoon het lef heeft om niet thuis te zijn als jij belt.
Had toch gewoon beter je best gedaan op school.
Dan had je nu niet daar in een zaaltje met je blikje energydrink en je headset gezeten om mensen de kans te geven je heel flauw af te poeieren.
Maar je bent het toch echt een beetje zelf schuld.
Wat een sukkel ben jij.