Helemaal niets.

Een lege ballon.
Met wallen onder de ogen.
Er komt niet veel zinnigs uit me de laatste tijd en het zal de komende tijd niet veel beter zijn.
Ik zou me druk kunnen maken over alles wat in mijn agenda staat onder het kopje verplichte nummers.
Maar dat doe ik liever niet.
Het is gewoon niet belangrijk.
Ik ben zo moe dat bijna niets belangrijk is.
Ik wil alleen nog maar slapen.
En dat lukte vanacht weer niet.
Deze keer omdat ons brandalarm "van de wap" is.
Off-wack.
Gaat spontaan om de twintig minuten af, liefst in de nacht dus, niet voordat je naar bed bent.
Na de derde keer waren we ervan overtuigd dat het een valsmelding moest zijn.
De eerste keren ga je toch even kijken of er toch niet ergens rook is...waar heb je die dingen anders voor?
Vervolgens moesten we uitvinden welke van de drie melders de andere twee activeerde.
En daarna hoe je hem kunt blokkeren, want ze zitten alle drie op het lichtnet.
Het maakte een ongelooflijke k*l*r*herrie waar de kinderen wonderwel door heen sliepen.
Dat gaf me wel heel even te denken.
Waarom zij wel en ik niet?
Nog niet geconditioneerd op "gevaar"?
Te moeilijk om over na te denken.
Ik kon ook niet meer echt helder denken.
Zo rond drie uur half vier zal de rest van de straat trouwens ook wel wakker zijn geweest.
Het draaide er op uit dat we het hele zaakje uiteindelijk nogal niet subtiel van het plafond getrokken hebben.
Laten we het er maar op houden dat een deel van ons op dit moment nogal een korte lont heeft.
Ik wil slapen en verder helemaal niets.