Ik zou wel willen...

Hoe je het ook bekijkt.
Als een arrogante inlijving van het Vlaamse deel van België of als een aansluiting van Nederland aan Vlamingen, in België gewoon Limburg genoemd.
Een aanzienlijk percentage van de Nederlanders ziet het helemaal zitten.
Maar dan geven ze Wallonië liever aan Frankrijk.
Sommigen noemen dat een Europese gedachte en laten daarmee zien dat ze niets van de hele opzet van de EU hebben begrepen.
Er zijn verschrikkelijk arme streken bij de zuiderburen, daar hebben we hier in het noorden in de 18e en 19e eeuw hard genoeg ons best voor gedaan.
Het is niet voor niets dat ze in 1831 een dikke vinger lieten zien aan Willem I.
Alle winst die het Verenigd Koninkrijk maakte werd in het noorden gepompt.

Bij ons werden de dijken wel beveiligd, het drasland wel in polders veranderd.
Werden de waterwegen wel uitgebaggerd, en de havens vrijgehouden.
De kloof in economische groei werd gestaag steeds groter.
In de eeuw daarna ging veel zuidelijke industrie van belang alsnog op de fles, en daarvan heeft de regio zich nog steeds niet hersteld.
In dit land kennen we vrijwel geen verpauperde ghetto's, in België zijn er wel een aantal aan te wijzen, meestal in Waals gebied overigens.
Een fusie, en dan deze keer met eerlijk delen, is misschien niet eens zo'n slecht plan.
Zelf niet behept zijnde met welk nationalistisch gevoel dan ook, wil ik best Belg worden.
Alleen al omdat ze in België het verschil tussen beide volkjes precies weten.
Want Nederlanders zijn gods-zoekers, en Belgen gelukszoekers, en dan bedoel ik dat als levenshouding, niet als reden voor migratie.
Ik weet in welke groep mijn hart ligt.
Ik hou van het landschap, van het geluid, van het net wat langzamere ritme.
Een beetje groezelig, maar tegelijk ook onmiskenbaar de glans van net iets meer beschaving.
Het zal er echter niet van komen.
Ze willen niet.
Quite right.