Ik had het bijna gedaan.
Ik was bijna gewoon niet meer ingestapt.
Gewoon gebleven.
Was desnoods aan de kolenboer gaan vragen of hij niet iemand nodig had om zakken te sjouwen.
Ik overwoog een been te breken, zodat ik 'helaas helaas' noodgedwongen wel wat langer had moeten blijven.
Dat was niet eens zo moeilijk omdat er maar één weg naar beneden liep, een helling van 30%.
De rest van de straten waren niet meer dan stegen die zo steil waren dat er alleen nog maar trappen waren aangelegd, anders gleed je gewoon weg.
Een wekker was niet nodig, de meeuwen begonnen om half zeven te schreeuwen vanaf de Crowbar Nab.
Overal rook het naar vroeger.
Kolenstook, zee, herfstbladeren.
Ik wist precies welke huizen er te koop stonden.
Ik had serieus al vrijwilligerswerk gevonden bij de lifeboats....
5 comments:
Pffff... dan was ik wel bij je komen wonen hoor!!! ;)
Oh sorry, dat was ik..
Ik heb tegen die tijd vast een logeerkamer! Be welcome!
Deal! En als je nu zorgt voor een mooi grasveldje komen we zomer's kamperen ;-)
Breng dan een stevige hamer mee, want het zijn allemaal rotsterrassen daaro, anders geen deal...of toch de logeerkamer. Ge ziet moar! :) Het huis dat ik wilde was overigens al weer verkocht... Maar ik zal het ongetwijfeld van de daken schreeuwen als het een keer lukt!
Post a Comment