Hoop.

We kennen of ontmoeten allemaal wel eens mensen, die zijn zo prachtig, maar die lijken om wat voor redenen dan ook totaal niet opgewassen tegen een alledaags leven.
Iedereen is lyrisch over hun immens grote hart, of over hun scherpe verstand, of een ander talent waar ze over beschikken.
Maar ze lijken zo'n enorme puinhoop te maken van hun leven, dat je alleen nog maar verliefd kunt worden op de hoop dat ze het ooit redden.
En soms zie ik zo iemand op de televisie.
En dat komt dan echt binnen.
Mocht de link het niet doen: Jimmy Rosenberg.
Google hem eens voor de grap.

En als dat allemaal te zwaar op de hand was geworden, dan kijkt u toch gewoon even naar het onderstaande.
Flauw? Kinderachtig? Kromme tenen?
Uhuh.

Maar ik krijg altijd een goed humeur van Simon Amstell.
Soms is er dus wel iets goeds op tv.