Dat Bos van Balkenende geen voorkeur mag hebben voor Obama, want zoiets doen we niet, dat is niet sjiek.
Dat je op Schiphol met gemak een bom in je bagage kunt meenemen op reis, en hier moet een kop voor rollen uiteraard.
Dat dikke mensen uiteindelijk toch goedkoper zijn in de zorgkosten en water in de kipfilet is toegestaan.
Nu nog even wachten tot de PVV over al deze dingen ook kritische kamervragen wil gaan stellen.
Want al deze dingen leiden tot ongenoegen, woede en verwarring.
Bij U en mij kennelijk.
Soms baal ik enorm van dit land.
Ik zat gisteren naar een documentaire te kijken over een leraar in Bhutan.
Hij had het plan om vrijwillig drie jaar lang met een twintigtal kinderen in een afgelegen dorp aan de slag te gaan.
Hij moest er een voetreis van veertien dagen voor volbrengen.
Een kleine school met een bord en een zonne-collector voor wat licht binnen, een huis dat hij moest delen met een gids.
In de eerste week kwam er geen enkel kind omdat ze thuis moesten helpen met voedsel verzamelen en op de Yaks passen.
Uiteindelijk wist hij wel wat ouders te overtuigen van het belang van lezen en schrijven.
De dorpsoudste drong mee aan op het volgen van onderwijs.
Maar ook op het staken er van als de winter de mensen het dal in dreef, weg van de kou.
De leraar liet de stok, waar zijn voorganger de discipline mee bewaarde, door een jongetje in de rivier gooien.
Omdat de ouders nog het meest bang waren dat hun kind, dat zo hard werkte, aan lijfstraffen werd blootgesteld op school...
Dat onderwijs, dat was het meest spannende wat er gebeurde op die afgelegen berg.
Dat en de rivier die af en toe wel heel erg hard stroomde.
Die leraar zat met een zwitsers zakmes potloden te slijpen en naar de opwindbare radio te luisteren.
Hij kon alleen maar Thibetaanse amusements-programma's ontvangen.
Opeens was ik jaloers.
No comments:
Post a Comment