Dit is zo'n ontluisterend moment waarop een masker valt.
Die blik in zijn ogen als er opeens een kritisch geluid klinkt.
Van alles flitst er door zijn hoofd.
Hij had het kunnen negeren...
En de camera draaide, dus daarna weer die innemende glimlach.
Maar vanaf nu kijk ik altijd naar hun ogen.
Die kloppen namelijk niet met de rest...
En dan is het voor mij weer even tijd om te stoppen met nadenken.
Dan wil ik pretentieloos het weekend in.
klik dubbel voor groter venster
No comments:
Post a Comment