Nee.

Ik maakte me niet echt veel zorgen over de crisis de afgelopen week.
Deels natuurlijk omdat het me niet kan schelen of het huis waarin ik woon in waarde zal dalen.
Dat is een zorg voor mijn woningstichting.
Ik geloof dat ik nog nooit zo blij geweest ben met het feit dat ik vrijwel niets bezit, behalve een bescheiden spaarbedrag om de vakantie of een kapotte wasmachine te betalen.
Ik plan niets vooruit.
Ik heb geen grote bedragen voor later gereserveerd, omdat ik geen zicht heb op later.
Ik ben misschien een onverstandig mens.
De mensen die wel vooruit dachten krijgen nu trouwens ook gewoon klappen.
Toen Bush in 2002 iedereen met schulden opriep om een lening af te sluiten dacht ik nog: "Hé, dat is gek...Als je schulden hebt is dat toch helemaal niet handig?...."
Maar in zijn eigen woorden bedankte hij Freddie Mac en Fanny May voor deze geweldige constructie, waarmee iedereen huiseigenaar kon worden, ook als je niet kredietwaardig was.

Ik dacht nog: "Daar gaat toch geen hond op in, zo dom zijn zelfs de armsten van Amerika niet..."
En toch gaf men massaal gevolg aan deze oproep om de schouders eronder te zetten, je niet te laten initmideren en zo een kredietcrisis af te wenden cq. weg te jagen onder het motto : "Ook wij gaan er van uit dat het gebakken lucht is..."
Het verloop van het verhaal is bekend.
Vorige week kwam die toespraak, die mij toen zo verbaasde, weer eens voorbij.
Het is verkiezingstijd en dan is het altijd koddig om iemands ondeskundigheid te tonen.
De financieel sterken worden ondertussen geholpen, met allerlei reddingsplannen, want ze zijn belangrijk om te redden wat er te redden valt.
De armen worden gewoon uit hun huis gezet , met dank voor het getoonde patriotisme.
Hier op dit continent gaat het nog om echte centen, geen waardepapieren.
Ik ben dan ook best wel tevreden met het feit dat ik in het noord-westen van Europa woon.
En maak maar niet al te veel plannen voor de lange termijn.