Of alleen maar in haar streek.
Ze heeft het één en ander weten te vinden en in musea laten tentoonstellen.
Haar vader heeft een hele dierentuin aan opgezette dieren bijelkaar verzameld.
Het DNA-materiaal wordt tegenwoordig gebruikt voor onderzoek.
Maar het mooiste verhaal is dat van een suppoost van het museum die me vertelde dat hij haar nog vaag gekend heeft.
En dat ze de politie de stuipen op het lijf joeg als ze weer eens met een skelet aan kwam zetten.
En bij professionele reddingswerkers vol verbazing respect afdwong, als ze een touw om haar middel bond en zich langs de rotswanden bij Birchington naar beneden liet zakken, om fossielen te zoeken.
Zonder haken, zonder veiligheidstouw en met haar sandalen aan.
Een excentrieke dame dus.
Daar houd ik wel van.
Maar niets te vinden.
Misschien dat de familie me op weg kan helpen.
Zo'n museum is het wel.
Een 'klein' landhuis, gebouwd op de fundamenten van een ouder gebouw dat ooit nog door Willem de Derde, die het via Mary had weten te schoppen tot koning van Engeland, als 'bushokje' gebruikt werd.
Zoals een koning dat doet, met het hele gevolg rondtrekken langs mooie plekken en zich laten onderhouden, het hele platteland leegtrekkend wat betreft wild en voedsel...
Om gerieflijk te wachten op een gunstige wind die hem weer naar Nederland moest blazen.
Quex House was klein maar fijn voor dit doel.
Zijn stoel staat er nog.
Een aanrader voor wie ooit een keer in Kent verblijft.
Het huis, niet de stoel.
No comments:
Post a Comment