Ik zal er niet te lang over zeveren, maar...

In België gebeurde er vandaag iets 'ongewoons'.
En heel Europa kopt het morgen in de kranten.
Ik zag een belgisch online-register met reacties op de vrij bizarre gebeurtenis in Dendermonde en de meeste mensen die, verrassend respectvol overigens, op die site reageren komen uit Nederland.
Dat heeft misschien verband met het onlangs onderzochte fenomeen dat het in Europa opvalt dat vooral Nederlanders het internet gebruiken (maar meestal dus anoniem, lomp en vooral vaak en overal) om hun verontwaardiging te tonen als ergens iets ergs gebeurd is.
Dat blijft toch een beetje vreemd.
De hele dag vraag ik me daarnaast nog iets af.Je komt doorgaans niet zomaar een faciliteit waar kinderen worden opgevangen binnen, want je moet meestal langs een receptie, je moet je vaak legitimeren als ze je niet kennen en de deuren zijn altijd veilig op slot.
Nee, bij ons kinderdagverblijf ook niet, maar goed, for the sake of argument.
Hier zat dus kennelijk wel iemand bij een deur waar je moest aanbelllen.
Er stond ergens in een krant : "Hij had zijn ogen zwart en zijn wangen wit geschminkt. Hij belde, zei binnen iets te willen vragen en liep direct door naar de baby-afdeling...".
Als een jonge man, die zich naar verluidt opvallend monochromatisch heeft geschminkt, even iets komt vragen op mijn werkplek, iemand die ik nooit eerder heb gezien...
Zou ik dan zelf wél hebben doorgevraagd naar zijn precieze reden om daar te zijn, of zou ik gewoon de conclusie hebben getrokken dat het een soort acteur is die een kindervoorstelling komt geven of zoiets, en dat het verder wel goed zal zitten...?
Bij ons op het werk lopen namelijk wel eens de meest aparte figuren naar binnen en meestal omdat ze een 'project' draaien of daadwerkelijk een voorstelling komen geven.
En ik verwacht eigenlijk nooit dat er dan iets schokkends kan gebeuren....
Maar ook al teken ik niet snel online rouwregisters, mijn hart gaat tevens oprecht uit naar diegene aan de deur die dag in Dendermonde...