Oja joh?

Iemand wees me afgelopen weekend op een 'artikel' in De Gelderlander.
Op de school in onze wijk zou een enorm grote luizenplaag zijn en de GGD was al ingeschakeld...
Wel een beetje vreemd dat er op school zelf helemaal niemand iets over een gesprek met deze krant wist.
Hetzelfde geldt trouwens voor die enorme plaag.
Didn't ring a bell...
Het leek dan ook sterk op een verkapte advertentie op deze manier.
Marktwerking.
Zorg voor paniek, dan verkoop je je product wel.
Zoals een tijd terug in een buurgemeente.
Als er hoofdluis is op de school van de kinderen wordt dat doorgaans gewoon even gemeld, en that's it.
Misschien komt dat omdat de meeste mensen om me heen gewoon een leven hebben, en over zoiets niet meteen compleet in de stress schieten en onmiddelijk alle anti-luis-middelen in gaan slaan die er op de markt zijn.
Op zich prima, goed teken, niet opkloppen dat soort dingen.
Toegegeven, ik vind het ook geen feest, en ik krijg spontaan jeuk in mijn dreads als ik er alleen al aan denk, maar dat heb ik ook als ik naar een documentaire over roofmieren zit te kijken.
Misschien hebben de meeste mensen hier ondertussen ook gewoon een abonnement op een betere krant.
Een item van vijf zinnen...give me a break, schrijf dan niets.
Dit soort dingen blijkt tegenwoordig op de redactie van het lokale sufferdje voorpaginanieuws te zijn.
De wereld staat in brand en onze stadseditie kopt met deze nonsens.
Laat ze nooit meer bellen voor een abonnement.
Vanwege die sukkelige bezorger niet, die elke morgen met zijn/haar brommer tegen onze voordeur aanramde omdat zijn/haar armen te kort zijn om bij de brievenbus te komen, en hij/zij te beroerd om even af te stappen...
En vanwege dit soort kwaliteits-journalistiek.

Naschrift: 27 jan - Ik heb de moeite genomen, via een on-line-reaktie op het artikel, te vragen waar het verhaal eigenlijk vandaan komt.
Tot twee keer toe.
Maar mijn vragen worden tot op heden uiteraard geplaatst noch beantwoordt.