Geen zomerplannen.

Geen plannen hebben is ondenkbaar.
Het niet-hebben van goede vakantieplannen is bijvoorbeeld in de ogen van velen zoiets als geen goede pensioenregeling of beleggings-fondsen voor de studie van de kinderen hebben, Simply Not Done!
Je moet toch iets hebben waar je naar toe kunt leven, ergens naar toe leven...die uitdrukking alleen al...
Ik verbaas me er wel eens over dat het leven vaak niet lijkt op leven, maar op het maken van plannen.
Op de vraag waar de reis voor ons naar toe gaat deze zomer, blijf ik het antwoord schuldig: geen plannen.
Onze vakanties bestaan doorgaans uit niets doen, wat concerten en festivals bezoeken, en niets doen.
Ik kan wel heel interessant roepen dat ik deze zomer in een echte droogstaande wadi doorbreng, maar de meesten weten ook wel dat ik daarmee de gras-kuil voor mijn veranda bedoel.
Ik ben gewoon op dit moment zo getergd dat ik er even niet eens meer tegen kan als iemand me naar mijn plannen vraagt.
Ik weiger verder te denken dan twee weken vanaf nu, zeker als het gepaard gaat met de vraag een dag vrij te houden voor het één of het ander.
Er is al serieus een verzoek binnen voor een datum in juli 2010, en die dag weiger ik gewoon vast te leggen omdat het ...nou ja...pas over anderhalf jaar is!
Deze weken wordt door velen om me heen driftig droog geoefend met de vouwwagen, de drie-compartimenten-tent wordt een keer in de tuin opgezet om te kijken of alle haringen en scheerlijnen er nog zijn, want in de zomer moet je er drie weken in wonen.
Ik wens iedereen veel succes, want het weer is waarschijnlijk in deze maanden juist op z'n best.
In de zomer regent het van die '75 dagen vrij' toch zeker 73 dagen lang...
Wij hebben ook zo'n tent, gegarandeerd waterdicht en stormvast, maar na zeven dagen regen bleek ook deze tent geen droog alternatief voor een huis.
Na zo'n survival-event kampeer-vakantie ben ik inderdaad een totaal ander mens, en dat niet ten goede, dus we zijn er nog niet vaak mee weggeweest.

Mensen met dezelfde camping-ervaringen om me heen zijn al druk bezig met het boeken van huizen in mediterrane streken, viersterrencampings met animatie voor de kinderen of vliegreizen naar exotische, trendy of in ieder geval warmere bestemmingen dan het straks herfstige Nederland.
Die plannen leiden vaak een geheel eigen leven.
Iedereen verlangt zo ontzettend naar die zomer, naar het lezen van dat dikke boek waar je nooit aan toe komt, in een hangmat onder een dikke boom aan één of ander meer, of dat strand uit de Bounty-reclame.
Althans, als je de brochures moet geloven.
De dag van het vertrek is als de finish van een marathon, en je bent al zo moe en je moet nog driekwart van de route...
Dan ga je eindelijk!, en lig je na drie dagen file rijden twee weken in je tent of kamertje naast die discotheek en de te drukke swimming-pool, all-inclusive, dat wel, gezellig samen met de voltallige tokkie-bevolking van het land dat je net ontvlucht bent.

Ik kom wel eens mensen tegen die dan terug komen van die vakantie en zeggen: Zo! Dat hebben we tenminste ook weer gehad!".
Op naar de volgende campagne.
Voordat u denkt dat ik hartgrondig neerzie op mensen die hun jaar in maanden verdelen en om hun vakanties heen structureren: wij doen het ook, we maken heus ook wel eens plannen of afspraken, hoe vaag dan ook.
Plannen maken is iets waarvan de charme me niet ontgaat.
De meeste plannen van mij worden dromen, en dromen is best fijn.
Ik heb er gelukkig meestal niet zo'n moeite mee als niet alles uitkomt zoals ik het droom.
Wij bewaren onze vrije dagen dit jaar voor een 'indian summer' in Yorkshire.
Want daar is de herfst meestal warmer dan de zomer hier, en anders is het daar in de regen nog steeds leuker dan hier.
Herfstplannen dus.