Het gesprek ging over zuidelijke duitstalige landen.
Een Zwitserse medestudente was terug naar huis geweest en had in een kroeg gemerkt dat vrouwen volledig genegeerd worden als ze in een groter gezelschap van mannen zich in een gesprek mengen.
Zwitserland is geen achterlijk land, ook al is het een beetje traditioneel, dit was iemand van de huidige jonge generatie...
We waren dus een beetje verbaasd over deze vreemde houding naar vrouwen toe, tot een Engelse medestudente vertelde dat ze ook op reis was geweest.
Ze was met haar partner en een goede vriend van hen allebei in het zuiden van Duitsland onderweg.
Partner en vriend zijn wit, de ouders van de Engelse zijn van oorsprong Caraïbisch.
Belangrijk? Misschien niet...
Er moest ergens onverwacht overnacht worden en er werd, uit praktische en gezelligheids-overwegingen, een grote kamer met losse bedden voor drie personen gevraagd.
Tijdens de slaapmuts-borrel in de hotel-lobby werden een paar Beierse autochtonen dronken en kinderlijk openhartig.
Het gesprek ging, niet gehinderd door enige gêne, over de drie vrienden aan de naastgelegen tafel en er werd hardop gespeculeerd over de intrigerende relatie-constructie van deze drie dertigers op doorreis, want waar het hart vol van is....
Niet zozeer de relatie stoorde iemand, want zij zag er heel erg leuk uit en over het motief van de twee mannen waren dus geen vragen, nee, wat de boeren echt intrigeerde was van een geheel andere orde.
Er werd even later ijskoud gevraagd hoeveel de heren hadden betaald voor deze dame en waar ze haar precies gekocht hadden.
Die Beierse boeren hadden namelijk heus wel eens in een krant zitten bladeren en dan lees je wel eens wat.
De ochtend kwam en de kamer werd door de Engelse met de Goldcard van het bedrijf waar ze voor werkte afgerekend, waarop het baliepersoneel zich bij haar uitgebreid begon te verontschuldigen.
"Waarvoor?" vroeg de Engelse, eigenlijk tegen beter weten in.
"Omdat we dachten dat u een prostitué was, met twee pooiers die haar net in het Oostblok onderweg hadden opgepikt om te verhandelen, maar die vrouwen betalen normaal natuurlijk niet zelf, en al helemaal niet met een creditcard op naam van een groot bedrijf...".
Hoe je van geboren in de UK 'overnight' kan veranderen in een slachtoffer van vrouwenhandel.
De medestudente vertelde het verhaal breed glimlachend, omdat het allemaal zo vreemd was geweest...
De studiegroep viel stil.
Vreemd was het zeker, maar ik kon er toch niet zo om lachen.
No comments:
Post a Comment