Should auld acquaintance be forgot...

Bij de oosterburen kijk ik mijn ogen uit.
Waar je hier na een hype van een paar weken vroeg in de rij kunt gaan staan, nummertje mag trekken, lijstje van te voren invullen anders wordt iedereen in de rij boos, heel veel geld mag neertellen en met een paar sissers en knallers weer op huis aan mag, is het daar een heel ander verhaal.
Het is een gekkenhuis, waar je in iedere supermarkt voor een appel en een ei je hele winkelwagen kunt volgooien met vuurwerk, en je bij wijze van spreken met een peuk in je mond in zo'n grote bak kan gaan staan graaien, en hoeveelheden mee naar huis mag nemen waarmee je op 'Sylvester' vanaf twaalf uur tot minstens een uur of zes in de ochtend door kunt knallen en tegen die tijd ben je het waarschijnlijk al goed zat en heb je de helft nog liggen...
Mijn lief is gezwicht voor de cockerspaniel-ogen van onze zoon, en heeft twee bescheiden potten meegenomen, in totaal 80 seconden 'ooh' en 'aah'.
Niets vergeleken met de krankzinnige display die sinds kort in London wordt georganiseerd.

Oud jaar komt eraan.
Ik heb daar ooit gestaan om twaalf uur oudjaarsnacht, alleen op Trafalgar Square, met honderdduizend vreemden, allemaal hand in hand, Auld Lang Syne gezongen, absoluut vuurwerkvrij, maar het was toch bloedstollend mooi.