Wat is dat?

Ik woonde vroeger in de buurt van een aantal brouwerijen.
Als de wind onze kant op stond rook je de gist.
Je kon ook ruiken wanneer er azijn werd gemaakt, of mosterd, want dat deed één van die twee brouwerijen erbij.
Het waren mooie bedrijven om te zien, met grote ramen, zodat je de grote brouw-ketels kon zien staan.

Het waren oude familiebedrijven, en de streek was er best een beetje trots op.
Het hoorde erbij, brouwerijen in die streek, en het rook naar thuis.
Er werd gegierd op de akkers rond ons dorp, er werd een landelijke kartwedstrijd in onze straat georganiseerd waar het hele dorp voor uitliep, de kerkklokken beierden er lustig op los.
Niemand begon te klagen over wat dan ook.
In dat Nederland leef ik niet meer.
Het Nederland waar ik nu in leef, is een kennelijk te klein geworden Nederland, waarin iedereen last heeft van elkaar.
We willen niets meer ruiken, horen of zien, en dus wordt er constant voor gezorgd dat dit ook niet meer gebeurt.
Prettig land.