Schaamte...

Elke week staan ze daar: Goedemorgen! Goedemiddag!
Elke week schaam ik me rot dat we in een Europa leven waar dit soort dingen mogelijk zijn: Mensen die met bedelen hier meer verdienen dan met werken thuis....
Mensen die bedelen gewoon op zich al.
Soms maken ze muziek, soms spelen ze standbeeld bij wijze van straatheater, meestal bieden ze een vaag blad aan dat ik gewoon echt niet wil lezen en dus ook niet koop, het blijft hoe dan ook bedelen.
Wat ik niet goed kan begrijpen is waarom ik me zo opgelaten kan voelen als ik zo iemand op straat tref.
Waarom ik me geneer wel die tas met boodschappen te hebben als ik naar buiten kom, alsof ik daar niet voor gewerkt heb, alsof het in mijn schoot valt.
Ik wil ze erkennen als mens, en zeg dan goedemorgen terug, meestal zie ik dan de bijna spottende blik : Daar heb ik niets aan, Muts!, aan Goedemorgen!, ik wil geld...
En dan voel ik me daar weer rot over, ik ben nog niet afgestompt genoeg vermoed ik dan maar.
De bedelaars in Bemmel komen in tweetallen, ze worden soms met een autootje gebracht of komen met de bus en splitsen daarna meestal meteen op.
Een paar maanden geleden kreeg een stelletje dat samen arriveerde ruzie op straat.
Hij liep boos en foeterend weg en zij stond daarna druk te bellen met iemand, te bellen, met een duurdere telefoon dan de telefoon die ik gebruik, ze vergat goedemorgen te zeggen en een daklozenkrant onder mijn neus te houden.
Waarom ook niet? Waarom zouden ze geen telefoon mogen hebben?
En toch werd ik kwaad op haar, en op hem.
Plaatsvervangende kwaadheid, bestaat dat?
Frustratie, want er zijn mensen die helemaal niets hebben, en er zijn mensen die dit kennelijk voor hun werk doen, omdat het, nogmaals, meer oplevert dan een baan in hun thuisland...
Ik denk ook heus niet dat je dit voor je lol doet, je hebt het altijd slechter dan de mensen die voorbij komen als je daar staat.
Het levert iemand ongetwijfeld iets op (anders bleef je wel gewoon thuis als dat uiteindelijk toch beter was), of, en dat is veel erger, je wordt gedwongen.
Door dit laatste heb ik ook al vaak het advies gekregen niets te geven omdat het geld toch verdwijnt in hetzelfde cirquit als de vrouwen en drugshandel, omdat dit langs dezelfde netwerken gebeurt als mensenhandel.
Maar ik zie het verschil niet meer tussen iemand die een lucratieve bezigheid heeft op deze manier of iemand die verstrikt is in een constructie van mensenhandelaren die gaan slaan en dreigen als je je zelf niet vernedert op deze manier, om vervolgens 's avonds ijskoud het geld op te eisen in ruil voor wat voedsel en een slaapplek in een kale loods, met die andere dertig "werknemers" die hun "reis-schulden" nog moeten afbetalen of anders hun kinderen niet meer zien, terwijl ik over een paar weken een paar dagen ga logeren in een f*ck*ng Hilton Hotel, ook niet echt in mijn comfortzone, maar toch...
Als zo'n vrouw de hele dag in de kou staat te bedelen met krantjes in haar handen en op een gegeven moment inderdaad een warme kop koffie staat te drinken, dan is het toch geen probleem als ik daar ook aan bijdraag?
En maakt het bovendien uiteindelijk wat uit hoe ik me voel?
De situatie van die persoon beinvloed ik daar absoluut niet mee, het gevoel blijft mijn probleem, en als ik die persoon was lag ik daar ook niet wakker over, of ik mensen hiermee frustreer en een ongemakkelijk gevoel geef of niet.
En toch werd ik kwaad.
Ik werd kwaad omdat ik ondertussen niet meer weet wanneer het allemaal flauwekul is, theater, of dat dit echt mensen zijn die als ik mijn 50 cent uit het karretje niet afgeef vanavond gewoon niets te eten hebben.
Zoals die keer dat iemand om geld vroeg voor luiers voor haar baby, en ik weigerde, en zij mij aan mijn arm meetrok, boos, scheldend en haar baby produceerde van achter een bankje in een park en ik uiteindelijk in een winkel woedend een pak luiers stond af te rekenen.
Zij boos, want ze wilde eigenlijk gewoon geld, geen luiers...en ik boos, want ze loog en toch...
En dan staat er opeens iets over in de krant.
En ik snap het niet, de kop van het artikel niet, want wie schaamt zich hier nu?: Ik of die persoon die daar op de grond zit?
Dat vertelt het verhaal dan weer niet...