Saturday, December 22, 2012

Welkom op de 22e.

Voor degenen onder u die geloofden dat het gisteren allemaal voorbij zou zijn.
Ik geloof dat ik een jaar of 11 was toen ik me realiseerde dat er mensen zijn die beweren dat ze informatie hebben over het daadwerkelijke einde van de wereld.
Niet gebaseerd op wetenschappelijke gegevens, maar op aanwijzingen van bovennatuurlijke bronnen.
Veel van die bronnen zijn gevestigd in de christelijke hoek, maar ook buitenaardsen via zeer gevoelige mensen, Hindoegoden via priesters, joodse rabbijnen, Japanse geestelijke leiders, mensen die denken dat ze bij de Illuminati horen en oude indianenstammen hebben geprobeerd de rest van de wereld te overtuigen van een naderend einde.
Het valt me op dat het jaar 1988 een goede kanshebber was.
Voor mij was dat ook een belangrijk jaar, ik ging weg uit mijn kleine dorp om in een stad aan een rivier letterlijk opnieuw te beginnen.
Het jaar 2000 is een jaar waarin mensen het allerergste vreesden, maar op een kleine stroomstoring en een alcoholvergiftiging
hier en daar na, gebeurde er helemaal niets essentieels dat de krant haalde.
Het veiligst lijkt dan ook de nogal vage tijdsaanduiding "binnenkort" waar de meeste voorspellingen en profeten mee schutteren
.
En uiteindelijk werd 2012 het jaar met de beste PR-campagne, 21 december 2012 om precies te zijn.
De aarde vergaat die dag, zeker weten, niet alleen omdat een oude Azteekse kalender dan stopt (en als de kalender op is, nou ja, dan is de tijd ook op) maar ook omdat iemand (Michael Drosnin) dat in een oud bijbelboek had gelezen en er was ook een aantal mensen die ooit van een alien hadden gehoord dat ze in 2012 toch de aarde komen vernietigen.
Kampioen onder de profeten zijn de jehova's, zij hebben inmiddels verschillende keren (meer dan 10 keer...) tevergeefs zeker geweten dat het dan eindelijk zover was, om de dag erna in grote verwarring en met heel weinig bestaansmiddelen (want alles opgemaakt want toch niet meer nodig na die datum) maar weer vol in het leven te gaan staan.
Hoe gaat dat dan vandaag?
Hoe kom je familie en vrienden onder ogen op zo'n day after, de mensen die de hele tijd zeiden dat je terug moest komen in de realiteit, die ongerust waren over de mogelijkheid dat je misschien wel zelfmoord zou kunnen plegen voor die tijd of de dagen erna.
Glimlach je een keer voorzichtig naar je buren, als je na een paar pyjama-dagen weer uit je huis durft te komen, omdat je toch honger krijgt?
Je had je baan opgezegd, afscheid genomen van alles en iedereen om je heen en lag sereen te wachten in je bed tot je gehaald zou worden, of je zat in die opblaasboot op zolder met wat blikjes cornedbeef en een paar flesjes water....
En toen kwam de zon gewoon weer op, de bus reed gewoon langs en de postbode gooit de energierekening door je brievenbus.
Besluit je dan na een paar maanden, waarin je niets meer hebt om je aan vast te houden, geen Armageddon in je agenda waar je van moet getuigen tegen je medemensen, dat het toch allemaal best wel moeilijk is, leven, waarna je maar weer een andere, nieuwe einddatum op de kalender zet....?
Of lach je het weg, verkeerd geteld, oepsie!, kan de beste overkomen, wellicht verkeerd begrepen, het zou zomaar kunnen dat Armageddon een heel, heel klein fenomeen is, dat niet met het blote oog waar te nemen is, ze bedoelden misschien iets anders met rampen en einde van de wereld, iets spiritueels, weet je.
Hoe dan ook, vandaag is het de 22e.
Als u dit leest is de wereld er gewoon nog.
En moet u gewoon verder, of weer opnieuw beginnen.

 

No comments: