Op de barricades gaan voor het recht op vrije meningsuiting, ook als dit behelst dat mensen ongestraft een mening die indruist tegen de mijne vrijelijk mogen verkondigen, is eigenlijk een plicht voor alle libertijnen, dus kennelijk ook voor mij.
En toch ga ik niet met een "Je suis Charlie" bordje langs de kant van het Plein 44 staan vanavond. Ik zou overigens met een heleboel "geestverwanten" daar staan. Allemaal verontwaardigd over de blinde haat en het barbaarse geweld, allemaal eens met elkaar over het onaantastbare karakter van het vrije woord, eensgezind...
Onder geestverwanten op een pleintje staan geeft meestal een prettig en warm gevoel. Ik weet dat uit ervaring. Ons morele gelijk gaf ons zelfvertrouwen. Maar de laatste jaren voel ik me een beetje eenzaam in zo'n setting. Welk moreel gelijk? Van wie dan? Waarom voel ik die stelligheid niet meer?...
Het is bovendien een kwestie van tijd voordat het hele politiek correcte gebeuren gekaapt wordt door populisten, rechts-extremen of anti-moslim-activisten die onze schreeuw om openheid vervormen tot een opeens veel te luide oproep om moslims en migranten te isoleren en naar de rand van het politiek correcte toneel te sturen in het kader van onze eigen veiligheid. De harde stem die constant eist dat alle moslims zich moeten afzetten tegen dit soort praktijken zou de prelude zijn voor het zij en wij- denken dat in onze westerse genen gebakken zit. Alsof wij hier in het Westen iets uit te leggen hadden toen een geflipte witte christen een heel Scandinavisch eiland met pubers veranderde in een schietbaan op de kermis. De assimileer-of-rot-op-stemmen zullen ons al snel overschreeuwen. Het omhoog houden van een pen staat morgen in de krant tussen de berichten over de protestmarsen van Pegida en het stuitende gemiep van Calimero-populisten tussen de oproepen om moskeeën plat te branden en de eis om allemaal verplicht te participeren.
Het antwoord moet liggen bij de volgende generaties. Waarom lukt het ons hier in het Westen, in het Avondland, niet om ervoor te zorgen dat alle jongeren enthousiast worden voor een constructieve deelname aan deze samenleving? Waar laten we ze in de steek? Waar gaan we uit verbinding met deze jongeren? Waarom laten we ze op onze politieke agenda wegglippen tot ze worden gerekruteerd door een stel vuilakken die een goedkope machtsstrijd aan het voeren zijn over de ruggen van mensen die het daar ook allemaal niet tegen kunnen houden?
Wij moeten zorgen dat we een beter (en geloofwaardig) verhaal gaan presenteren dan het verhaal waarmee jongeren nu worden weggelokt uit hun eigen gemeenschap door gewetenloze opportunisten, die straks met elkaar gaan lopen matten als het huidige regime gevallen is en ze een gooi naar de macht doen, en waardoor jongeren gewoon gebruikt worden voor iemands zieke politieke agenda, linksom of rechtsom, onder het mom van een mooiere samenleving dan de context waar ze in geboren zijn....Wij moeten ALLE jongeren, ongeacht hun afkomst of overtuiging, HIER zien, HIER serieus nemen, HIER een toekomst bieden.
Stop om te beginnen met het doorgeven van haat.
No comments:
Post a Comment