Amai...

Later als ik groot ben (over een jaar, misschien twee) moet ik een beslissing nemen over wat ik kan/wil gaan doen met de rest van mijn leven. Geen gemakkelijke taak. Ik ben van de generatie X. Een getergde generatie volgens de deskundigen. Het is dát of ik bevind me in een midlife-crisis. Of een combinatie van allebei!  Als ik namelijk de gecombineerde symptomen van de laatste optie bekijk is het best zorgelijk. Het varieert allemaal van onvolwassen gedrag tot een extreme fascinatie voor spiritualiteit en de neiging het heil te zoeken bij sektes. Die laatste is gelukkig niet aan de orde. 
Ik lees nu al de hele avond van alles over die generatie X, die ook wel de verloren generatie wordt genoemd. Misschien kan ik het ooit nog gebruiken, misschien geeft het richting aan de brei in mijn hoofd. Wellicht levert het ook alleen maar vragen op. Er zijn hele studies naar verricht. En die leveren uiteraard een paar mooie open deuren op. Je mag niet generaliseren, maar er blijken een aantal kenmerken te hangen aan mensen die tot deze groep behoren.

Generatie X-mensen nemen, om maar iets te noemen, kennelijk veel ondoordachte beslissingen die het leven ingrijpend en niet altijd in positieve zin kunnen veranderen.
Een onhandig kenmerk, beroerde timing ook gezien de aanhef van dit stuk...

Volgens de mensen die ervoor geleerd hebben is het gewoon vanuit de geschiedenis te verklaren: generatie X-adepten groeiden op in de jaren tachtig en hadden naar verluidt moeite om hun eigen identiteit te vinden. Ik noemde mezelf altijd een laatbloeier maar dat blijkt toch echt iets heel anders te zijn. De generatie X had volgens historici moeite met het verwerven van een maatschappelijke positie en het waarmaken van hun status,  omdat ze  in een welvarende en materialistische tijd opgegroeid zijn én tijdens een korte maar hevige crisis. In mijn geval komt daar ook nog eens opgroeien in de Oostelijke Mijnstreek bij, dus tel uit je winst. Daar wordt je op z'n minst een klein beetje raar van.

En voordat u gaat grinniken en zich gelukkig prijst dat u in een betere generatie zit: er zijn ongeveer negen van die levens-fases in een menselijk leven, bij iedereen. En ze kunnen zich allemaal in een crisis transformeren, dus iemand bevind zich altijd wel in ééntje daarvan. De generatie Y bijvoorbeeld bevindt zich nu massaal in de "quarterlife-fase", en ja die bestaat echt! Deze heeft ook nog eens grofweg dezelfde symptomen, want is toch echt potentieel een heuse identiteitscrisis die voortkomt uit onduidelijkheid over wie je bent en wat je wilt in je leven, gepaard met onzekerheid, teleurstelling, eenzaamheid, keuzestress en depressies, zij het dan allemaal gebaseerd op totaal andere oorzaken, maar het is maar dat u het weet...

De X-generatie demonstreert vaak de behoefte om zich af te zonderen van anderen of juist een ander soort vrienden op te zoeken. Ze zoeken vaker toevlucht tot alcohol en pillen om een gevoel van zinloosheid te verdrijven. Tot daar aan toe had ik dus nog niets gelezen wat me echt grote zorgen baarde of verbaasde.
Dus lees ik de hele samenvatting van het onderzoek en het laatste wat ze beweren is dat X-mensen ook vaak de wil voelen om te ontsnappen aan monotonie, leegte en sleur. Ze willen plotseling een verre reis maken...  

Ho.

Stop.

Het staat er echt!
Amai...in de roos. Ik droom over Hokaido, Shibuya, Harajuku... Treinen die door metershoge sneeuw ploegen. Een andere sterrenhemel.
Informatief is het heus wel maar ook een beetje verwarrend. Want na alles wat ik nu gelezen heb weet ik niet in welke van de negen levensfases ik nu zit. Of ik een vervroegde midlife-crisis of een hele late quarterlife-crisis heb, of ik nu een X, een Y, of toch een voorspelbaar gewone laatbloeier ben. Of gewoon meer moet slapen...
Ik zoek het morgen allemaal wel uit. Of overmorgen...