Na jarenlang aarzelen over afbreken of niet en daarna lange stilte.
De discussie over plan West kan ook niet om deze arbeiderwijk uit 1910 heen.
Laten staan is niet zo ingewikkeld, maar dan?
De woningstichting zelf heeft nog niet erg veel haast om deze "karakteristieke wijk met authentieke kenmerken" te gaan renoveren.
Misschien over vijf jaar, dan gaan ze er in ieder geval over nadenken.
De huizen hebben inderdaad karakter.
Cynisch gezien komt dat neer op slecht loodgieterswerk, gebrek aan isolatie en lekkende berging.
Maar daarnaast ook mooi rood metselwerk met bakstenen sierlijsten, en een redelijk grote stadstuin.
Alle aandacht ten spijt voor deze huizen, die naar engels ideaal een tuindorp moesten vormen.
We willen droge muren en warme voeten.
Ik ga een hele hoop dingen niet missen aan deze buurt, en een aantal dingen weer wel.
De wijk waar we volgend jaar gaan wonen is een keurige witte twee-verdienersenclave...
Het schoolplein van de kids alleen al zal drastisch anders uitzien, minder kleurrijk.
Ik woon met onderbrekingen ondertussen meer dan twaalf jaar in Oud-west.
Een aantal mensen denkt dat ik, geboren en getogen in het zuiden des lands en dus niet derde generatie Waterkwartier, op z'n minst uit een ander werelddeel kom.
Terwijl ik niet eens in de gaten had dat ik een gespreksonderwerp was al die tijd, speculeren ze over mijn herkomst...Amerika?
Ik zal hier altijd een import-geval blijven, aan wie mensen soms laten weten dat ik me wel netjes aangepast heb.
Als het weer het enigzins toelaat speelt het leven zich voor de huizen af.
Als er iets is, brand of ruzie, komen mensen letterlijk met een pilsje erbij staan.
Als je aanbelt doet er niemand open, hier wordt op het raam geklopt.
En als je een schroefje voor een vaag merk centrifuge nodig hebt heeft mijn buurman het vast ergens liggen in de zee-container achter zijn huis die dienst doet als schuurtje.
http://www.nijmegen.nl
http://www.noviomagus.nl
No comments:
Post a Comment