Groot.

Ik ben op zich niet zo snel bang.
En ik hou van grote steden.
Als ik de taal een beetje spreek.
Ik spreek bijvoorbeeld geen italiaans...
We willen over een maand een lang weekend naar Rome.
Om een band te zien op een festival in Villa Ada.
No Means No, vraag maar niets, we weten het, we zijn stapelgek....
Maar wat is die stad intimiderend groot.
Ik weet absoluut niet waar ik moet beginnen.
In welke wijk kunnen we het best overnachten?
Moet ik zo'n "hoe-en-wat-in-'t-italiaans-boekje" kopen?
Wat doen we als we geen slaapplaats vinden?
Ik voel me net als toen ik voor het eerst alleen op vakantie mocht.
Met de fiets door Belgie via Spa naar de zeeuwse kust en terug...
Zonder plan gewoon net zolang rijden tot we een camping tegenkwamen.
Drie dagen regen en allemaal verkouden in een doorweekte tent.
Piepkleine ardennen-dorpen, met vreemde jachtwinkels waar allerlei verboden wapens gewoon in de etalages lagen.
Bij boeren op de hooizolder of in de tuin overnachten.
Alle zeven buikloop omdat we, zelfgeplukte, onrijpe courgettes hadden gegeten.
Uiteindelijk toch nog zonverbrand op weg naar huis door die ene dag zon aan zee.
Het laatste stuk vanuit Luik deden we met de trein, iets wat in latere pogingen tot fietsvakantie een soort van bescheiden traditie werd.
Om de laatste avond te eindigen in Maastricht.
Uitgaan en daarna op de laatste camping, niet ver van huis, naar vallende sterren kijken.
Geen plan.
Ik was helemaal niet bang...
Ik ga gewoon.