Strategisch denken.

Mensen gebruiken allerlei tactieken om zich door het leven te slaan.
Soms onbewust, maar altijd om hun eigen feilbaarheid te maskeren.
Een verdedigingsmechanisme.
Een goede instinker is de persoon die willens en wetens in de fout gaat, maar de dag erna meteen met uitgestoken hand de positie van de spijtoptant inneemt.
"Sorry, ik zag dat je boos was, ik wilde je niet kwetsen...ik voel me nu heel rot, ik vindt het helemaal niet fijn als je kwaad op me bent..".
Op jouw beurt moet je de ander geruststellen, en zeggen dat je het vervelend vindt als de ander zich rot voelt.
Hiermee niet alleen het rotgevoel wegnemend, maar ook nog eens de fout vergevend, sterker nog, ik ben de naarling die niet aardig doet, het is allemaal mijn schuld als je er goed over nadenkt.
Misschien heb ik het hele verhaal wel over me af geroepen, dus waar hebben we het over ?
Een andere klassieker is de oeverloze discussie waarin je steeds opnieuw onderbroken wordt door iemand die zegt "Nee, wacht, laat mij nu ook eens uitpraten!". Waardoor je je zou moeten realiseren dat je eigenlijk niet goed hebt geluisterd en dat het probleem dan wel bij jou moet liggen.
Strategie gebruiken om jezelf mee in te dekken is meestal knap gedaan.
Het getuigt van een groot inzicht in menselijk handelen als het bewust toegepast wordt.
Maar tevens kan het getuigen van een slecht inzicht inzake mij.
Wanneer ik het doorzie kan het alleen maar terug slaan.
Ik kan doen of zeggen waar de ander op hoopt, meespelen.
Hierdoor heel kort de ander het gevoel geven dat hij krijgt wat hij wil, terwijl hij zich naderhand pas realiseert dat hij alleen maar verleid is tot het zetten van veel meer stappen dan hij van plan was...
Hiaten die je veel beter moet verbergen worden zichtbaar...
Zo zijn mensen.
Het houdt mijn verstand scherp.
Maar het maakt mijn hart wel zwaarder.