Betonnen tegels.

Vijftig bij vijftig.
Bedoeld als stapstenen.
We hebben er vier.

Met dank aan de verhuurder die ze alvast neer had gelegd zodat we onze lap klei konden betreden.
Vooralsnog is het een virtuele tuin, maar het begint er op te lijken.
Deze vier tegels komen dus rechtsachter in de echte tuin te liggen.
Nu heb ik er eentje opgetild.
Met als gevolg dat ik helemaal niets meer kan tillen.
Geen gevallen kinderen, voorwerpen, sokken, noem maar op.
En er moet nog van alles de grond in.
Mijn handen jeuken, maar ik kan ternauwernood mijn knieen aanraken, dus het lukt gewoon niet.
Ik kan niet eens mijn veters strikken.
Dit heb ik nog nooit meegemaakt.
Hopelijk is het vrijdag weer weg.
Hopelijk is het dan ook even droog.
We willen naar Belgie.
klik
Mocht het weer tegenvallen, hoop ik dat het overige reisgezelschap zich niet laat afschrikken en toch met ons deze traditie vol houdt.
Ik laat er immers "fifteen minutes of fame" (letterlijk) voor schieten.
Ik had hier zelf kunnen optreden!
Maar ik kon kiezen...een paar dagen met mijn lief de hort op dit laatste weekend van mijn zomervakantie of...
Mensen verklaren me nu al voor gek dat ik daar niet ga spelen.
Daar gaat mijn eeuwige roem!
Als dit iets bewijst is het dat mijn ambitie om professioneel door te breken in de muziekwereld niet erg groot is.
Of dat je mij nooit moet laten kiezen...
De andere 24 mensen gaan overigens wel spelen, in de Juliet-tent om kwart over twee in de nacht van vrijdag op zaterdag...
Mocht u er zijn, gaat even kijken en doe ze de groeten!
Het wordt vast gezellig.
En het is overdekt.
Maar voor Hasselt ziet het er ook niet slecht uit!