Meloendag.

Een dag om de meloen te eren.
Gisteren.
De meloen krijgt als eerbetoon dezelfde naam als van de grote leider.
Turkmenbashi.
Net als de maand januari en de hoofdstad.
Gaat er bij u een belletje rinkelen?
Dan leest u dit regelmatig.
Want precies een jaar geleden, op de eerste schooldag, blogde ik ook al over Turkmenistan.
President Niyazov heeft ook een feestdag voor tapijt, de Tapijtdag, bedacht.
En één voor paarden en één voor zijn ouders.

Soms lijkt het me grappig om zo belachelijk almachtig te zijn.
Maar dan wel liefst zo machtig dat ik een einde zou kunnen maken aan belachelijke situaties elders op de wereld.
Zoals een bestand tussen twee strijdende partijen in een oorlog.
Dat begint dan "morgen om 7 uur in de ochtend".
"Waarom niet nu meteen? " Zou ik dan zeggen en het onmiddelijk gelasten...
Vanochtend, tien minuten voor het begin van het bestand in Libanon, ontplofte er nog een enorme bom.
Om het af te leren?
One for the road?
Kan iemand me uitleggen waarom ik de verantwoordelijken aldaar serieus zou moeten nemen als volwassen mensen?
Mijn kinderen zijn op hun leeftijd al redelijker als ze een afspraak of een conflict hebben.
Als ik dictator van de wereld zou zijn liet ik die mensen op dit soort dagen allemaal verplicht een achterlijke feestdag vieren.

De dag van het theezeefje...
Just to be safe...