Papengastheater.

Er staat een rijtje bouwvallen in de benedenstad waarvan je je kunt afvragen of ze tot het historisch stadsbeeld behoren of gewoon door stom geluk eeuwen zijn blijven staan.
Ze lijken niet echt op woonhuizen, meer op grote schuren.
Het eerste pand in het rijtje is opgeknapt, het tweede pand echter staat er beroerd bij.
"Het dak staat anderhalve meter uit het lood. Eigenlijk staat de kap helemaal los", schetst de pandeigenaar het beeld ,"Alleen het gewicht houdt het nog op z’n plaats.".
In dat eerste pand, Papengas 6, is een kindertheater gevestigd waar de eigenaar maar één keer per jaar, en alleen met toestemming van de brandweer, gebruik van mag maken.
Zijn verongelijktheid hierover is enigszins misplaatst.
Het dak zal eens instorten en de rest van het rijtje meenemen tijdens een voorstelling.
Ook wij kregen een aantal jaren geleden een uitnodiging, via de naastgelegen kinderspeelzaal, om langs te komen...
Het was inderdaad een fraai verbouwde schuur.
De glazen uitbouw gaf veel licht binnen.
Een modern pand is vaak lelijker, dat wil ik best toegeven.

Dit is de Papengas 6, met de Jacobskapel tegenover en de ingang van de straat vanaf de Heselstraat, waar je al het begin van de steigers kunt zien.
Er liggen een paar echte monumenten in de straat, er is al veel gerestaureerd in de omgeving.
Of het rijtje voorin de Papengas werkelijke historische waarde heeft, waag ik echter te betwijfelen.
Terwijl ik toch, zoals bekend, verzot ben op oude dingen.
Er werd een aantal steigers neergezet met als doel om snel de resterende panden te verbouwen tot een hotel.
Die steigers zijn nu vervangen door een ingewikkeld systeem om de boel te stutten.
Anders stort Papengas 4 ijskoud in.
Hoe langer men wacht , hoe groter de kans dat het monumentale rijtje stenen, inclusief alle subsidie die er al in gestoken is, gesloopt gesaneerd wordt.
Het is nu al een klucht waarin de één de ander de schuld geeft van de enorme traagheid waarmee dit allemaal in zijn werk gaat.
Het is helemaal geen monument.
Op zich is dat handig.
Want nu hoeft de eigenaar in principe alleen maar de buitenmuren te sparen voor het aanzicht.
De rest gewoon opnieuw van binnenuit opbouwen en klaar is de herberg.
Ik zou het meteen doen.
Net als in de middeleeuwse toeristentrekkers bij onze zuiderburen breng je middeleeuwse sfeer in de stad, met achter de façade modern comfort.
Fake.
Maar er is kennelijk ook zoiets als historische gevoelswaarde.
En zoals wel vaker met gevoel wordt het door wat we zien opgeroepen.
En zolang ik weet wat er achter zit wil ik me best af en toe voor de gek laten houden.
Net als in een echt theater.