Dus...

...als ik dit morgen lees, zou het wel eens kunnen dat ik een verslag krijg van deze avond?
Ja, bij deze dus!
Dat is heel goed mogelijk.
Vorig jaar is het er niet van gekomen, maar gisteren zat ik in de kroeg met een stel vriendinnen van meer dan twintig jaar geleden.
klik voor groot.
En het zijn nog steeds dezelfden die net zolang blijven rekenen tot de som klopt, daar waar ik al lang zo iets had van "het zal wel goed zijn...".
Ik heb wiskunde toen niet voor niets als eerste uit mijn pakket geknikkerd.
En het waren nog steeds dezelfden die daar over alleen maar konden lachen.
Bij het vallen van de naam van een, niet aanwezige, klasgenote bleken meer mensen haar niet te missen.
En weer overviel me hoe vertrouwd het was.
En hoe indrukwekkend rijk onze levens zijn geworden.
En dat moed en doorzettingsvermogen tegen wil en dank in kleine dingen zit.
Weer ging ik na of ik werkelijk op de plek zat die ik droomde toen ik zestien was.
En het antwoord was weer "ja"...
Al was het alleen al dat ik die tijd ook nooit meer over zou willen doen!
Dus dames, het was mij wederom een waar genoegen...