Hij weet wel waar hij aan begint volgens mij, maar hij is nog niet fatsoenlijk begonnen of er wordt al behoorlijk ongezouten kritiek naar zijn hoofd geslingerd.
Hij heeft zich laten benoemen, daar begon het gedonder natuurlijk al mee.
Eerst hard roepen dat iedereen eerlijk wat te kiezen moet hebben, maar zelf op hoogste uitnodiging op het zachte pluche plaatsnemen.
Dat valt hier niet goed.
Vervolgens komt hij ook nog eens uit een partij die met iedereen door een deur wil, en dus is iedere deur in Havana steeds te smal.
Maar dat zou wel eens bij uitstek een goede eigenschap voor een eerste burger kunnen zijn.
Er wordt een beetje sikkeneurig gefluisterd dat hij zijn "oldboys-network" van het studentencorps wel zal hebben aangeboord om hier op zijn lauweren te kunnen rusten.
Maar tegenwoordig doet iedere Jan Doedel dat, ook voor banen met minder prestige.
Whatever works, darling!
Wat ik me ondertussen afvraag is waar hij straks, over anderhalf jaar, gaat wonen.
Want een burgemeester dient uiteindelijk toch in de stad te wonen die hij vertegenwoordigt.
Voorlopig moeten we het echter zonder Thom stellen.
Hij zal namelijk in de file staan, bijvoorbeeld als hij al lang bij de Raad van Elf wordt verwacht voor de sleuteloverdracht.
Of opbellen naar die honderdjarige, die zit te wachten met de taart.
Omdat hij ietsje later zal zijn door een defecte bovenleiding, zich realiserend dat tijd nu net iets is dat het feestvarken misschien niet zo heel veel meer heeft.
Dat is geen fantasie, maar heel goed mogelijk.
Hij gaat namelijk helemaal niet wonen in de stad waar hij wordt aangesteld.
Hij wacht met verhuizen tot zijn gezin meegaat, want een nieuwe school stuitte op bezwaren voor het kroost.
En wie wil nu niet dat kinderen zonder kleerscheuren door hun jeugd rollen.
Van school wisselen is niet meteen leuk of handig.
Ik wil daar best begrip voor op brengen, ik heb zelf ook kinderen.
Thom zal dus eerst gaan forensen.
En de gemeente draagt de kosten voor een logeer-constructie.
Ik heb echter wel hele gave banen laten schieten omdat het gewoon te ver weg was en ik er echt voor zou moeten verhuizen.
De meeste mensen hebben op zo'n moment niet de mazzel dat al hun reis en hotel-kosten kunnen worden betaald.
In de gevallen dat ik het wel zag gebeuren drong de werkgever er altijd op aan om zo snel mogelijk te verkassen, en die termijn was altijd aanzienlijk korter dan de termijn die Thom heeft gekregen.
En wat doen we straks als kindlief blijft zitten?
Of op een tiende punt zakt voor het examen volgend jaar?
Plakken we dan gewoon nog een jaar logeren er aan vast, of zoeken we dan wel een school in deze stad?
We hebben ze namelijk wel, scholen...
No comments:
Post a Comment