Ok, dan niet.

Bij de afslag mag ik nog maar zeventig, omdat er gewerkt word aan de weg.
Terwijl ik de bocht van de afslag inrijd zie ik in mijn spiegel een hele snelle jongen aankomen die meteen zijn rijbewijs had kunnen inleveren als hij op dat moment werd geklokt.
En hij wil mij , omdat er aan de linkerkant een lage betonnen muur staat, dan maar rechts over de vluchtstrook inhalen.
Met lichtsignalen en klaxon maakt hij mij duidelijk dat hij er langs wil.
Omdat ik zo langzaam rijd natuurlijk.
Maar er is helemaal geen vluchtstrook meer een stukje verderop in de bocht, daar staat ook een betonnen muur.
Met paaltjes worden auto's in 'single file' gedwongen en op die manier mag je de snelweg op zometeen, maar nu even niet.
De jongen achter mij kan nog niet om de bocht kijken, en besluit dat hij mij een duffe muts vindt en geeft gas.
Heel even heb ik een moment van totaal inzicht.
Als in een korte film zie ik in mijn hoofd wat er zometeen gebeurt.
Als hij mij inderdaad rechts zou inhalen klapt hij op van alles dat niet meegeeft.
Met alle gevolgen voor mij en de kids op de achterbank, omdat ik alles wat hij omver rijdt, en daarna hem, op mijn dak krijg en geen kant op kan.
Dus ik maak me zo breed mogelijk en klaxoneer terug, probeer hem duidelijk te maken dat hij naar links moet, anders rijd hij zich te pletter.
Maar hij vind mij nog steeds een muts en zijn bloeddruk vernielt nog een paar hersencellen...
Tot mijn verbijstering probeert hij het toch, trekt als een gek op en halverwege mijn auto moet hij keihard op de rem en kan nog net een aanrijding met mij, de rij paaltjes en de muur daarachter vermijden.
Hij sjokt achter mij aan de snelweg op.
Zodra hij de kans krijgt haalt hij mij, voor de vorm, in.
Maar hij heeft opeens aanzienlijk minder haast, dus is hij waarschijnlijk niet op weg naar een bevalling, of iets anders dringends waarmee ik hem had kunnen vrijpleiten van een imbeciele rijstijl.
Ondertussen realiseert hij zich wellicht hoeveel geluk hij heeft gehad.
Ik realiseer me hoeveel geluk ik daardoor heb gehad.
Heel even zijn we lotgenoten.
Hij zit nu niet meer te gebaren naar me.
Ik zoek oogcontact met hem, maar hij durft me niet aan te kijken.
Ok.
Dan niet.
Loser.