Temperen.

Voor het eerst sinds ongeveer twaalf jaar is er een serieuze winter in dit land.
Eentje die net te kort is om een echte koudegolf te zijn.
Die een dipje krijgt door stijgende temperatuur en daarna hopelijk weer even terug komt.

Het moge duidelijk zijn, ik ben een wintermens.
Echte sneeuw!
Te weinig voor een grote sneeuwpop, maar genoeg om onze stoep en straat al een week van een solide ijslaag te voorzien.
Wij zitten hier tegen de duitse grens aan, daar is het achter de stuwwal altijd een stuk hoger en kouder.
Van die kou profiteren wij mee, overal om ons heen kan er nog geschaatst worden, in deze waterrijke wijk, terwijl het in de rest van het land begint te dooien...
Van heinde en verre komt men nu naar ons toe, bizar, die lokale koude.
Tien kilometer verderop zagen we inderdaad al geen schaatsers meer, dus het kan misschien kloppen dat veilige schaatsplekken dunner gezaaid zijn.
Afgelopen weekend bereikte de schaatsgekte in het hele land zijn climax.
De nederlandse wegen, de eerste hulp en het overgebleven ijs zaten helemaal vol.
Iedereen wilde het 'water' op.
Kan niet.
De Schaatsbond, waarvan ik persoonlijk niet eens weet wat hun bevoegdheden nu precies zijn buiten het organiseren van evenementen, riep op tot 'tempering'.
Want hun draaiboeken waren te oud om het allemaal bij te houden.
De schaatsers moeten hun gedrag aanpassen aan die draaiboeken.
Thuisblijven allemaal vanaf nu, Nondeju!
Alles in Nederland is netjes gereguleerd, dus ook dit, dat is gene zever.
Ik dacht altijd dat deze bond gewoon het ijs meet (nuttige bezigheid hoor, daar niet van) , een aantal toertochten en wedstrijden organiseerd, en eventueel een koek-en-zopie-tent inhuurt op de plaatselijke ijsbaan.
Maar ze geven kennelijk ook via de pers negatieve reisadviezen af als het te druk wordt op de wegen.
De mensen zijn ondertussen bang om hun laatste kans om te schaatsen mis te lopen, ze willen allemaal tegelijk die ervaring opdoen.
Er is een enkeling die de Elfstedentocht snel rijdt, want voor je het weet is het ijs weer te dun.
Wachten betekent slechter ijs, als het al gaat gebeuren, en meer klunen.
Hij bond zijn schaatsen onder en vertrok alleen.
Wat hem weer zuur commentaar opleverde van alle anderen die netjes thuis wachttten tot het groene licht kwam van een comité dat moest beoordelen of het ijs dik genoeg is om iedereen te dragen.
Sinds de laatste Elfstedentocht is Nederland ook wel een beetje veranderd...strenger, meer regels, meer verwijtend.
Verbitterder.
Mopperend en teleurgesteld ziet de rest ondertussen zijn kans in rook opgaan: it giet net oan.
En die ene, die gewoon een stukje was gaan schaatsen, gaat niet de geschiedenis in als een grappige individualist, maar in hun ogen als een 'domme egoist' die ook nog eens verdwaalde.
Omdat het al weer zolang geleden was dat de tocht geschaatst kon worden, waardoor hij ook niet meer precies wist hoe het ook al weer ging.
Links of rechts af achter Bartlehiem? Ligt er aan of je heen of terug rijdt vanaf hier...
Ik geef hem gelijk, die eenzame friese doorloper.
Het kan goed een jaar of tien duren voordat het weer eens echt goed vriest.
Al dat enthousiasme is ondertussen meer dan de schaatsbond aankan, temperen dus.
Want het zijn niet alleen die draaiboeken, de mensen zijn het naar verluidt ook verleerd, dat schaatsen, en ze breken van alles en zouden eerst op cursus moeten gaan.
Om te leren schaatsen, en om te leren wat veilig en onveilig ijs is...
Man!, het vriest eindelijk! En dan komt men met deze kansloze oproep om de mensen thuis te laten blijven...

De mensen nemen vrij van hun werk om het te vieren, de kou!
In de wijk waar ik woon, 's nachts nog steeds onder de vorstlijn ondanks de inzettende dooi, is op dit moment gelukkig helemaal niets gereguleerd.
Iedereen, ook uit de wijde omgeving, staat hier op het ijs.
Een in de wijk wonende brandweerman heeft extra water op het ijs laten lopen om de kwaliteit te verbeteren.
Om te ijshockeyen komen ze helemaal van de andere kant van de stad, er is zelfs 's avonds verlichting geregeld.
Zo maakt de rest van Nijmegen op een uniek manier kennis met hun jongste wijk.
Nijmegen Noord is 'the place to be', iedereen heeft hier rode wangen.
Warme drankjes en hapjes komen van de overkant van de straat, waar de mensen wonen.
Vanuit je voordeur zo het ijs op, op de breedste en langste singel die Nijmegen heeft...
Wat ben ik blij dat wij toendertijd hebben besloten te verhuizen.
Alle adviezen van de schaatsbond, die zich op dit soort plekken natuurlijk niet manifesteert, worden al ruim twee weken vrolijk in de wind geslagen.
Iedereen hier gebruikt gewoon zijn gezonde verstand.
Ze weten allemaal; Als er eendjes zwemmen is het 'ijs niet dik genoeg'....