Twee dagen en...

... dan krijgen ook mijn genen even vakantie.
Ik laat ze een dag vrij, voor zover dat met genen kan.
Noem het maar jeugdsentiment.

Spot en hoongelach, zelfs onbegrip valt mij ten deel als ik aankondig me zondag in een met alcohol overgoten, verklede massa te storten.
Ik ga proberen te vergeten dat ik eigenlijk niet erg onder de indruk ben van de gelderse variant van dit, zich grotendeels beneden de rivieren afspelend, volksfeest.
Omdat het zich hier nooit echt op straat afspeelt maar veelal binnen, waar niemand er last van heeft, en ik ben dat eigenlijk anders gewend.
Toch iets te calvinistisch hier wellicht.

Ik heb er de afgelopen week zelfs les over gegeven.
Er waren precies twee jongens die er eerlijk voor uit kwamen dat ze zich ook in het feestgewoel gooien.
Het sterft uit, sommigen zeggen terecht, en dat terwijl het zo ver terug gaat...
Ik ga gewoon met wat chauvinisme in mijn achterhoofd en nostalgie in mijn hart, in twee etappes, eerst de ene en dan die andere straat op en maak mezelf en hopelijk wat mensen om me heen blij.