Het hele firmament.

Noot vooraf: Normaal doe ik dit niet, maar het hele stukje verwijderen wil ik ook niet doen... Het navolgende stukje was gebaseerd op een artikeltje in een Belgische krant. Nu blijkt dat het hele 'ongeluk' misschien een hoax is, dwz: een reclamestunt van een radiostation. De tattoos zouden wel eens nep kunnen zijn.... bij deze.
But here goes:
In plaats van drie kleine subtiele versieringen, wat overigens heel stijlvol had kunnen zijn, kreeg ze er meteen zesenvijftig, over de helft van haar gezicht.
Ze denkt nu dat een eventuele werkgever in België dat niet gewoon prachtig vind, al zullen ze heus wel te vinden zijn als je lang en geduldig zoekt.
Met deze actie is toch wel een klein beetje haar lot bezegeld, dit was je er niet met lang schrobben af.
Ze zegt wel dat dit niet de bedoeling was, ik ga toch meer voor die andere versie van dit verhaal waarin ze schrok van de reactie van haar papa, en er toen opeens spijt van had...
Als tatoeëerder een vette taalbarrière hebben met iemand die een tatoeage in haar gezicht komt laten zetten, op haar negentiende, en zonder tolk gevolg geven aan wat jij denkt dat het meisje wil, is overigens ook wel een fenomenale misser.
"Hoeveel zeg je? Drie? Vijf? Meer dan twintig? In je gezicht? Over je hele gezicht? Ook je neus? Niet je neus? Toch wel? Weet je dit zeker? Versta jij eigenlijk wat ik zeg? Weet je wat? Ik ga wel gewoon beginnen en jij zegt maar "ho!" als je denkt dat we klaar zijn! Ik begrijp wel niets van wat je zegt, maar ontspan!, en ik maak er wel iets heel moois van!".
Ik ben niet zo dapper.
Ik wil graag een tatoeage, maar weet nog steeds niet precies waar, hoe groot en bij wie.
Ik kijk wel eens naar Miami Ink en fantaseer in het wilde weg over grote stoere bloemen op mijn arm en schouder, maar als ik dan de knoop wil doorhakken bedenk ik me telkens weer.

Ik wil helemaal geen bloemen meer...
Wat als ik ook in slaap val?
Of die tattoo-boer alleen maar Deens spreekt?
En een beetje doof is, mij ondertussen vriendelijk blijft toeknikken dat het helemaal in orde gaat komen (twee duimen omhoog), terwijl zijn muur vol hangt met beertjes en tribals.
Dan moet ik stoere verhalen gaan ophangen over hoe ik in een dronken bui de weg kwijt raakte en de volgende dag op een mij niet bekende plek wakker werd met wat zwaluwen en een anker in mijn nek.
Weet u wat?
Ik denk er nog wel wat langer over na...