In een rij is het gebruikelijk dat je rustig wacht, meestal praat ik dus niet echt uitgebreid met iemand voor of achter me, ik wacht....
Op zich valt deze rij mee, maar twee kassa-bonnen voor mij staat een mevrouw op allerlei losse kledingstukken te onderhandelen over de prijs.
Het meisje achter de kassa gaat daadwerkelijk op elke vraag heel serieus in, alsof het in de Zeeman gebruikelijk is om op alles af te dingen.
Ze krijgt daarbij hulp van een collega, waarmee ze overlegt over de vlekken, de gaatjes en de missende verpakking, en welke korting daar eventueel bij hoort.
Er is ondertussen ook een wesp binnengevlogen, en de meiden achter de kassa gebruiken, bij gebrek aan een vliegenmepper, één of ander vloer-veeg-systeem als wapen om het vege lijf te redden.
De meiden slaken, terwijl ze de klanten te woord staan, om de andere zin een ijselijke kreet en beginnen dan verwoed om zich heen te slaan.
De klanten bukken iedere keer op tijd om niet geraakt te worden.
Ik ben ondertussen ook al gevorderd tot bijna aan het begin van de balie, met nog maar één persoon voor mij te gaan.
Achter mij staat een mevrouw die alles om zich heen al geruime tijd luidkeels van commentaar voorziet.
Als een voice-over bij de televisie-documentaire "over het leven in Hatert, Nijmegen-Zuid".
Ze kakelt voortdurend tegen een echtpaar achter haar, een stel dat de hele tijd, minzaam glimlachend maar een beetje afwezig, knikt en bevestigd.
Maar op een gegeven moment wordt het haar kennelijk allemaal teveel, want voor mij begint de tweede klant te onderhandelen over korting.
De kakelmevrouw smijt het vaatdoekje dat ze in haar handen had, á 59 eurocent, met een knal op de balie voor mij neer en beent verontwaardigd, als een diva met het verkeerde merk bronwater in haar kleedkamer, naar buiten.
De rij wordt afgesloten door mijn vriendin die, iedere keer als ik haar grinnikend aankijk, naar mij terug grijnst omdat het best wel eens kan zijn dat ze ook stiekem van dit absurde tableau geniet.
Het is dan ook zeer de moeite waard.
Close your eyes and picture this:
"Buuten is het ook veuls te werm, waarom hebbe ze hier ook gene airco. Ik zei gisteren nog tegen die van mij, dat het tegenwoordig veuls te werm is..."
"Maar hier zit een vlekje op, mag ik die voor de helft?"
"Oh, daar is ie weer, slaan!"
"En hier is de verpakking al weg, en het is de laatste, mag ik daar dan korting op?"
"Ik kan u wel 10% korting geven."
"Die mense mene dat ze hier thuus zijn, ik staat hier anders niet voor de lol, ik heb heus wel wat beters te doen..."
"Deze is een beetje stuk, ik wil er wel vijftig cent voor geven..."
"Wij doen dat soort dinge toch ook alleen op vakantie, nu doen ze het hier ook al, het mot niet veul gekker worden..."
"Ik kan er niet meer van afhalen mevrouw dit is gewoon het eindbedrag, ok?, dat is dan 17 euro 45."
"Nog eentje, kijk uit!, raak hem nu toch eens een keer, je slaat steeds mis!"
"Wilt u daar een tasje om heen?"
"Dat duurt maar... En alles is duurder geworden, hè? , en toch wil iedereen zes keer per jaar op vakantie, alsof het allemaal maar niks kos..."
"Aargh! Oh, sorry mevrouw!, heb ik u geraakt? Het spijt me, maar ik ben zo bang voor die krengen."
"En tegenwoordig is op vakantie gaan toch ook geen ene jota meer an. Ik gaat niet eens meer op vakantie, als ik hier het bos inloop is het al mooi genoeg zeg ik altijd maar, ja toch?, niet dan? De mensen zijn tegenwoordig nie meer zo snel tevreeje..."
"Nu zijn het er al twee! Waar komen die rotbeesten toch vandaan?"
"Kenne ze potdorie geen andere kassa derbij halen?"
"Kan ik dan misschien ook korting krijgen, hier zit namelijk ook een vlekje op!"
"Nee, dat gaat echt niet mevrouw, want er liggen er nog meer die niet vies geworden zijn, met plastic eromheen."
"Hebben we echt geen handiger ding om mee te slaan? Dit ding werkt niet..."
"Maar ik wil heel graag deze hebben, tenminste als ik ook korting kan krijgen..."
"Daar is ie weer! Volgens mij komen ze allemaal uit die vuilnisbak voor de deur..."
"Dat gaat helaas niet, mevrouw, we moeten eerst verkopen wat niet beschadigd is."
"Maar ik wil gewoon deze, en niet die in de verpakking, deze verkopen jullie toch niet meer, met dat vlekje..."
"Wat denk jij? Laat die wesp nou even...welke code hoort hier dan bij? Afgeschreven? Mag niet denk jij?"
"Nee, ja , kom zeg, dit duurt me allemaal veuls te lang, ze kenne hunne troep houden, hier! Wat ene zever. De groeten! Kom nou toch!"
"Ach weet je, laat die anders maar gewoon zitten, dan neem ik alleen de sokken."
"Dat is ook goed, mevrouw! Wilt u daar een tasje om?"
"Dáár! Ik heb er eentje te pakken!"
De moeite van het naar Zuid rijden helemaal waard.
No comments:
Post a Comment