Friday, September 25, 2009

Geen probleem, toch? Kein Problem, nicht?

Opdracht: Maak een klein, kort rollenspel over het sprookje van Roodkapje. Maak het wat moderner, omdat veel kinderen in de onderbouw sprookjes vaak al een beetje te kinderachtig vinden. Jullie hebben twintig minuten om er met vier of vijf mensen aan te werken. Volgende week in klas uitvoeren!
Ik dacht dus : "ok, rollenspel, drie minuten, sprookje updaten, goed, kort, improviseren dus!".
Terwijl ik dit denk zijn er al groepjes gevormd, ik ben overgebleven, te lang gewacht.
Maar dat duurt niet lang, want er komt iemand naast me staan die me vraagt waar ik woon.
Want als we allemaal niet al te ver uit elkaar wonen, kunnen we misschien nog een paar keer bij elkaar komen om te repeteren...
"???"
Ik snap het kennelijk niet meteen, en vraag (voor de grap) of er iemand is die genoeg ruimte heeft voor het schilderen van de coulissen, en ik grinnik een beetje onhandig.
Het bloedserieuze antwoord is dat we dat nog even moeten bekijken...
Bij de tafel
van mijn nieuwe groepje aangekomen dringt de gruwelijke waarheid tot mij door.
Zij maken geen grapjes!
Men is al druk gebarend, allemaal door elkaar schreeuwend, in een discussie verwikkeld over de eigenlijke betekenis van het sprookje en sprookjes in het algemeen.
In filosofische, politieke, moralistische, vrouwonvriendelijke, en theologische betekenis valt er wel iets van te maken, zo luidt het oordeel.
Ik krijg een licht gevoel in mijn hoofd en opeens wordt ik twintig jaar teruggeworpen naar een vergadering in een Keuls kraakpand, waar fel gediscussieerd wordt over de teloorgang van de welvaartsstaat en de betekenis van het proletariaat daarin.
En dat was nog maar het ontbijt, de rest van de dag moest nog komen...
Langzaam keer ik terug naar het lokaal, het gesprek gaat nu vooral over de vraag of Roodkapje niet eindelijk eens een keer een jongen zou kunnen zijn, omdat het altijd de meisjes zijn die in sprookjes de klappen krijgen.
Nee, gene zever, deze mensen gaan voor een dialektisch, anti-moralistisch manifest.
Iemand gaat nu het originele verhaal zoeken, de volgende gaat het storyboard maken (!), ik schrijf de dialogen (kennelijk, ik heb op een bepaald moment alleen nog maar verbluft 'ja' geknikt bij alles wat er gezegd werd), iemand gaat op zoek naar rode kleding voor Roodkapje die vanaf nu als terrorist of terroriste door het leven gaat en de traditie gaat aanvallen met handgranaten in zijn of haar mand, en de laatste in de groep mag het eindresultaat controleren op eventuele inhoudelijke, grammaticale of ethische fouten, anders had die laatste helemaal niets te doen...
Holy cr*p!
Ik mag mijn politiek correcte naslagwerken wel eens gaan afstoffen.
klik voor groter.

No comments: