Saturday, September 11, 2010

Do not get jaded...

Ik weet nog precies wat ik deed.
Ik zat een brief te schrijven terwijl Kind 1 naar de tele-tubbies zat te kijken.
Op dat moment komt mijn Lief naar beneden en zegt alleen maar: "Zet eens andere zender op...".
Vijf minuten later geeft elke zender hetzelfde beeld, en terwijl ik me zit af te vragen hoe ze dat in vredesnaam geblust moeten krijgen, knalt een vliegtuig in de tweede toren.
"Geschiedenis in de maak..." dacht ik best wel droog, want eigenlijk was het allemaal te onwerkelijk om iets zinnigs te denken.
Het was heel erg stil op straat.
De beelden van die dag zijn iconografie geworden, wat er daarna gebeurde weet ook iedereen, ook al weet niemand eigenlijk wat er precies aan de hand was, de theorieën over wie er achter zat zijn nogal divers.
Toch blijf ik kijken als de torens weer eens voorbij komen, omdat ik het nog steeds niet helemaal kan bevatten, dat er zoveel gewone mensen die gewoon naar hun werk gingen oog in oog kwamen te staan met een stad die letterlijk de grond in zakt, maar daarna ook gewoon weer allemaal doorlopen, omdat het niet anders kan...
Vandaag staat een kleine man uit Venlo over de rug van de New Yorkers zijn imago op te krikken op Ground Zero.
Terwijl hij verbaal de Koran staat te verbranden wachten velen, waaronder vanzelfsprekend ook talloze Amerikaanse moslims, nog steeds op een kans om hun geliefden te begraven, maar die zijn al lang afgevoerd met het puin en kwijt...
"Wat blijft uiteindelijk in de geschiedenisboeken over van dit alles?" vraag ik me nu af.

No comments: