Morgen moet ze terug, samen met haar ouders, terug naar Afghanistan.
Ze kent dat land niet, ze kent haar familie vrijwel niet, ze spreekt de taal niet.
Haar ouders, die altijd heel lief voor haar waren geweest, hadden veel contact met ooms en tantes onderhouden, het was best een mooie oude stad, ze hadden een huis om in te wonen, dus het zou wel goed komen daar, maar ze was toch wel een beetje bang, want haar ouders waren tenslotte gevlucht omdat haar vader wel eens wat had geschreven in een krant wat anderen niet goed vonden, en ook al ging hij weer schrijven voor diezelfde krant, onder een andere baas, en kon haar moeder daar gewoon weer tandarts zijn, en was er dus voldoende geld om van te leven, haar ouders waren hoe dan ook toch een beetje zenuwachtig...
Haar moeder zegt dat ze echt wel gewoon naar school mag blijven gaan, maar ze kijkt er niet naar uit zoals toen ze hier naar de brugklas ging, want het zal niet meevallen als ze niemand kent en niets begrijpt van alles wat daar gezegd word volgende week...
Ze heeft van haar ouders altijd gewoon mogen doen wat haar vriendinnen in Nederland ook deden; winkelen in de stad, feestjes, voetballen met haar broer in hetzelfde team, korte broeken dragen, maar vanaf nu is het veiliger om zich te verstoppen, haar hele lichaam te bedekken onder een heleboel stof, omdat er nu eenmaal mensen op straat rondlopen die dat nu eenmaal van je verlangen, en als je niet doet wat ze zeggen gaan ze slaan.
Dat zijn dezelfde mensen die ook vinden dat er altijd een man bij haar moet zijn, want alleen mogen vrouwen en meisjes niet over straat lopen, haar vader en moeder kunnen echter niet steeds met haar mee gaan want die gaan daar natuurlijk elke dag werken en haar broer moet ook gewoon naar school en heeft ook niet voortdurend tijd en zin om haar te begeleiden, dus ze hoopt dat hun lesroosters een beetje op elkaar aansluiten....bovendien, waar moeten ze behalve naar school dan heen?; er is nergens een trapveldje, of hangplek, of winkelcentrum...
De mensen die vanaf nu bepalen hoe ze zich gedraagt zijn ook dezelfde mensen die opeens kunnen besluiten dat meisjes op school en op de universiteit niet meer welkom zijn, terwijl ze zo graag wil doen wat ze in Nederland gewoon zou hebben gedaan, rechten studeren, juriste worden, of huisarts, of docent Duits...
In Nederland was er inmiddels een felle discussie losgebarsten over het feit dat Nederlandse legeronderdelen gingen helpen met het opleiden van politiemensen, politiemensen die ook les gingen krijgen in mensenrechten, ook voor meisjes, en die gingen leren dat ze niet de hele tijd maar om zich heen kunnen slaan als ze iets zien wat niet mag volgens de taliban, maar het duurt jaren voordat zoiets in Afghanistan allemaal gewoon is vermoed men...
Sommige Nederlanders vonden dat opleiden heel erg belangrijk, anderen vonden het gewoon ver van hun bed en verspild geld, want in Nederland was er ook geld nodig voor onderwijs.Mensen in Nederland maakten zich kennelijk echt druk om dingen in Afghanistan.
Dat waren dezelfde mensen die vaak wel vonden dat mensen met moderne of afwijkende opvattingen, of vrouwen, in Afghanistan werden onderdrukt door een achterlijk regime, dat zou in Nederland nooit kunnen gebeuren en dus ook in andere landen niet moeten gebeuren.
Dat waren dezelfde mensen die jarenlang van haar en haar ouders hadden gevraagd zich aan te passen aan de Nederlandse cultuur, iets wat ze braaf al die jaren hadden gedaan: netjes ingeburgerd, lid van de sportvereniging, actief in de wijkraad, zwemles.
En het waren dezelfde mensen die haar morgen gingen uitzetten, met de mededeling dat ze zich maar gewoon moest aanpassen aan de cultuur van het land waar haar ouders vandaan kwamen, dat het uiteindelijk allemaal gewoon keuzes waren.
Ze begreep de wereld niet meer, en dat was best wel vreemd, want ze haalde altijd hele goede cijfers op het VWO...
No comments:
Post a Comment