Wat herinner ik me het best?

Ik droom elke nacht, in ieder geval de laatste drie nachten, van een enorme arena met twintigduizend kinderen en jongeren die met robots prutsen, om buttons vragen, het dropje weer uitspugen in mijn hand en een stroopwafeltje eten, en ik ben de hele tijd op zoek naar iemand...
Waarom droom ik niet gewoon fijn over mariachi-bands in allerlei hysterisch gekleurde pakken, cinqo de maio-feesten, het uitzicht vanaf dat krankzinnig hoge monument voor "de uitbreiding naar het westen", de skyline met al die brouwerijen en leegstaande fabrieken bij de rivier...
Nee, ik droom over de Dome en al die emoties die daar door heen joegen...
Vreemd, hoe ik dat parkeer.